ÖZET
Sonuç:
Üçüncü ve dördüncü saat değerleri arasındaki mükemmel korelasyon ve bu zaman noktalarındaki tanılar arasındaki güçlü uyum nedeniyle, görüntülemeyi 3. saatten 4. saate uzatmak nihai tanıya çok az katkıda bulunur ve özellikle klinik uygulamada anlamlı bir etkisi olmayabilir.
Bulgular:
Zaman noktaları arasındaki ikili korelasyon istatistiksel olarak anlamlıydı. Üçüncü saat değeri 4. saat değeri ile son derece güçlü bir korelasyon göstermekteydi (r=0,951, p<0,001). İkinci saatte 17 katılımcının 11’i (%64,7) normal, 6’sı (%35,3) gecikmiş olarak teşhis edildi. Üçüncü saatte gecikmiş tanı 9’a (%52,9), normal tanı ise 8’e (%47,1) çıktı. Son olarak, 4. saatte katılımcıların 10’u (%58,8) gecikmiş ve 7’si (%41,2) normal olarak teşhis edildi. Üçüncü saatte gecikmiş olarak etiketlenen tüm denekler aynı teşhiste kaldı ve 3. saatte normal olarak sınıflandırılan 8 kişiden 1’i teşhisi gecikmiş olarak değişti. Uyumu test etmek için, her çift arasında kappa kat sayısı hesaplandı. İkinci saatteki tanı ile 3. veya 4. saatteki tanı arasındaki uyum güçlü değildi (her iki çift için kappa <0,6). Ancak 3. ve 4. saatlerdeki tanı arasında güçlü bir uyum bul undu (kappa: 0,881).
Yöntem:
Standart prosedür kılavuzlarına göre klinik olarak gastroparezi şüphesi olan 8’i (%47,1) erkek ve 9’u (%52,9) kadın 17 hastaya, standart bir yemek yedikten sonra mide boşalma sintigrafisi uygulandı. Anterior ve posterior projeksiyonlardaki bir dakikalık statik görüntüler, yemek yedikten hemen sonra ve ardından 1-, 2-, 3- ve 4 saatlik zaman noktalarında elde edildi. Görüntü analizi için, manuel bir ilgi bölgesi çizildi ve ardından, her bir zaman noktası için geometrik ortalamayı hesaplamak için her projeksiyondaki mide sayısı kullanıldı. Parçalanma düzeltilmesi uygulandı. 2-, 3- ve 4 saatlik zaman noktalarında tutulan aktivite yüzdesi standart değerlerle karşılaştırıldı; bunun için, her hasta normal veya gecikmiş olarak etiketlendi.
Amaç:
İkinci saatteki görüntülemeye kıyasla üçüncü ve dördüncü saatteki gecikmeli görüntülemenin ve üçüncü saatteki görüntülemeye kıyasla dördüncü saatteki görüntülemenin tanıya katkısını araştırarak bu sayede tanının yeniden sınıflandırılmasını veya çeşitli zaman noktalarında tanıdaki değişikliklerin tespit edilmesi.
